SENGTSJAN, derde patriarch in de zen-traditie Sengtsjan   (gestorven   in   606,   jap.   Sosan)   was   de   derde patriarch   in   de   zen-traditie.   Hij   is   de   auteur   van   de   Hsin- hsin-ming,    de    hymne    op    de    Tao,    een    van    de    oudste zenteksten,     beter     bekend     onder     de     Japanse     naam Sinjinmei. Met   de   naam   Zendo   Sengtsjan   “zen   in   het   alledaagse leven”   wordt   aangegeven   dat   de   zen   die   wij   beoefenen in   het   alledaagse   leven   van   de   moderne   samenleving   wil aansluiten    bij    de    oorspronkelijke    inspiratie    zoals    die vorm    kreeg    nadat    het    boeddhisme    vanuit    India    naar China was gebracht. Door   het   leven   van   Bodhidharma   (omstreeks   het   jaar 520)      ontstond      een      mystieke      stroming      in      het boeddhisme:     chan     (chinees)     of     zen     (japans).     Na Bodhidarma   en   diens   leerling   Huike   volgde   Sengtsjan   als derde   grondlegger   van   zen.   Zijn   hymne   Shinjinmei   is   de oudste    tekst    die    wij    kennen    waarin    het    gaan    van    de zenweg    in    alle    eenvoud    en    toch    omvattend    wordt beschreven.   De   Shinjinmei   blijft   tot   op   heden   één   van   de belangrijkste basisteksten uit de zen-traditie. Ook   de   zen-ervaringen   van   Sengtsjan   zijn   eenvoudig   en alledaags   te   noemen,   maar   tegelijkertijd   zeer   basaal   en richtinggevend    voor    de    latere    zen-traditie.    En    tot    op heden inspirerend. China   is   het   land   waar   de   oorspronkelijke   zen-traditie zich    verder    ontwikkelde    met    de    verschillende    scholen (o.a.     Rinzai     en     Soto),     met     het     gebruik     van     koans (spreuken),    het    houden    van    sesshins    (trainingen),    en andere gebruiken. Japan   ontvangt   zen   zes   eeuwen   later   omstreeks   1200 door   toedoen   van   meester   Dogen.   In   Japan   worden   de koan-verzamelingen   samengesteld.   De   bekendste   zijn   de Mumonkan,     de     Hekiganroku,     de     Shoyoroku     en     de Denkoroku.   In   Japan   ondergaat   zen   de   invloed   van   de Japanse    cultuur    en    krijgt    daardoor    een    eigen    Japanse kleur. Het    Westen    verwelkomt    zen    in    de    20e    eeuw    vanuit Japan,   eerst   in   Amerika   en   later   in   West   Europa.   In   Japan is   zen   in   onze   dagen   ernstig   in   verval   en   wordt   daar   nog hoofdzakelijk    beoefend    door    en    voor    westerlingen.    In China   is   zen   met   een   wederopkomst   bezig   en   worden   in onze      dagen      nieuwe      zenkloosters      en      zentempels geopend.   Het   is   daarom   niet   zonder   betekenis   dat   er   nu bij     het     gaan     van     de     zenweg     een     herbronning     en vernieuwing        plaatsvindt    die    met    name    put    uit    de zentraditie van China, het land van de oorsprong.